ภาพยนตร์ดราม่าของเกาหลีหลายต่อหลายเรื่องที่ใช้ธีมการสูญเสียความทรงจำ
เล่นกับอารมณ์คนดู หนึ่งในนั้น “A Moment To Remember” เป็นภาพยนตร์
ดราม่าว่าด้วยเรื่องราวความรักและการสูญเสีย หนังเรื่องนี้ได้ดูเมื่อหลายปีก่อน
เป็นหนังรักในดวงใจอีกเรื่องเช่นกัน หากคุณเคยประทับใจจุนฮาและจูฮี กับความรัก
ที่พลัดพรากใน The Classic คุณก็น่าจะแบ่งใจมาชอบ ชูลซูและซูจิน ใน A Moment
To Remember ได้ไม่ยากนัก กับความรักที่ต้องดูแลกันและกันตลอดไป แม้ความ
สูญเสียจะทำให้บางอย่างขาดหายไปในชีวิตคู่ของเขาก็ตาม
จริงๆ แล้วไม่ได้ตั้งใจเขียนถึงหนังเรื่องนี้อย่างจริงจัง เพราะยังไม่ได้ดูซ้ำ แต่มี
เหตุการณ์บางอย่างและบางคำพูดของเพื่อนสนิททำให้นึกถึงหนังเรื่องนี้ขึ้นมา จะขอ
เล่าเรื่องของหนังคร่าวๆ ก่อนแล้วกันนะคะ หนังเล่าเรื่องความรักของ ชูลซู สถาปนิก
หนุ่มมาดเซอร์ และซูจิน (ซอน เย-จิน) นักออกแบบภายใน หญิงสาวที่อ่อนหวาน
ทั้งคู่ทำงานร่วมกันและต่างช่วยเหลือกันและกัน จนเวลาเปลี่ยนความสัมพันธ์ของ
เพื่อนร่วมงานกลายเป็นคนรัก ความรักของทั้งคู่ดำเนินไปอย่างสวยงาม แม้สถานะ
ทางสังคมจะต่างกันอย่างสิ้นเชิงก็ตาม
แต่เมื่อวันที่โชคชะตาโถมใส่ซูจิน เธอมีอาการของความจำเสื่อมทีละน้อยๆ
จนกระทั่งโรคอัลไซเมอร์ ทำลายความทรงจำของเธอในที่สุด จากอาการที่จำ
เหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่ได้ จำคนที่พูดคุยด้วยไม่ได้ และระบบการขับถ่ายมีปัญหา
ควบคุมไม่ได้ ชีวิตของหญิงสาวน่ารัก แอคทีฟกับการงาน กลายเป็นคนป่วยที่ต้องมี
คนดูแลตลอดเวลา
ขณะที่ The Classic เคยสะเทือนใจคนดูด้วยการพลัดพรากและความตาย
A Moment To Remember ก็เร้าอารมณ์เศร้าด้วยการสูญเสียความทรงจำของซูจิน
หญิงสาวที่ค่อยๆ ลืมสิ่งต่างๆ ในชีวิต ลืมครอบครัว เพื่อนฝูง ตัวเองและคนรักไป
ในที่สุด หนังพยายามส่งเสียงความเศร้าและเรียกร้องความประทับใจจากคนดู
ด้วยบทแห่งความสูญเสียและความน่าสงสารกับการเผชิญชะตากรรมของซูจิน
หากแต่ความเศร้าไม่ได้ตกอยู่ที่ซูจินจำอะไรไม่ได้เท่านั้น สิ่งที่เศร้ามากกว่าคือ ชูลซู
ชายหนุ่มที่คอยดูแลเธอ ยืนเคียงข้างในยามทุกข์ กับฉากที่ซึ้งที่สุด (จำไม่มีลืม)
คือซูจินไม่สามารถควบคุมระบบการขับถ่ายของเธอได้ ชูลซูคนรักข้างกาย
เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ สายตาและหยดน้ำตาของคนรักที่ต่างมองกัน มันสร้าง
ความประทับใจทั้งเศร้าและซึ้งไปพร้อมๆ กัน (ใครไม่ร้องไห้ก็บ้าแล้ว-ว่างั้น)
ชูลซู ชายหนุ่มที่มีรักแท้ นอกจากดูแลคนรักอย่างซูจินแล้ว เขาต้องอยู่ท่ามกลาง
คำถามซ้ำๆ ว่า... “คุณคือใคร” คำถามที่มาจากคนรักแต่เธอจำเขาไม่ได้ มันไม่ใช่
อุปสรรคของความรักระหว่างเขากับซูจิน เพราะสำหรับชูลซุแล้ว ในเมื่อเธอถาม
เขาก็ตอบและจะตอบแบบนี้ตลอดไปชั่วชีวิต
ความทรงจำของคุณเท่านั้นที่หายไป
แต่ความรักของเรายังคงอยู่ และจะมีอยู่ชั่วนิรันดร์
ผมจะเป็นความทรงจำให้คุณเอง .. ที่รัก
วาดดาว ..
.....................................................................................................
ที่นึกถึงหนังเรื่องนี้ เพราะเพื่อนสนิท เจอมรสุมความรักเข้าอย่างจัง และยังทำใจ
ไม่ได้ มันบอกว่า .. บางที เราอยากจะลืมๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
แต่ทำไมเรายังลืมเขาไม่ได้สักที(ว่ะ) ถึงมันจะว่ะ แต่มันก็ร้องไห้นะ
คนเคยรักกัน พอเลิกรากัน ความรักก็หายไป แม้แต่ความทรงจำยังไม่อยาก
เก็บไว้เลย อย่าว่าแต่ความทรงจำสีจางๆ อะไรเลย มีแต่อยากจะลืมมันซะมากกว่า
ทำให้คิดว่า เพื่อนจะรู้มั้ย? ว่าอะไรจะเศร้ากว่ากัน ระหว่าง.. คนรักจำเราไม่ได้
(เหมือนในหนัง) กับ เราจำคนที่เรารักไม่ได้ (เหมือนที่เพื่อนอยากเป็น)
